Evolutie versus volgelingen

Over evolutie bestaan er twee grote stromingen, met name de evolutietheorie van Darwin en het creationisme.
Bestaan? Bestonden, er tekent zich een derde weg af. Geen compromis, maar echt een derde weg.
In dit artikel beschouw ik - wat uitdagend - de twee grote stromingen als "volgelingen".

"Een derde richting bestaat niet", zullen ongetwijfeld velen zeggen, "ja, een of andere poging tot comprimis, dat nergens toe leidt, dat wel". Het bestaat wel. Om dit duidelijk te maken is "een zich afzetten tegen" * noodzakelijk. Om gehoord te worden gaat een puber * revolteren. In deze context noem ik de twee grote stromingen i.v.m. evolutie "volgelingen". Na het proces van puberteit heeft het kind een zekere zelfstandigheid bereikt en kan het vanuit zijn eigen eigenheid met zijn omgeving in contact treden, dus niet meer als "horend bij die of die ouders". Dit dus als achtergrond van wat ik hier als "volgelingen" bestempel.

De volgelingen van het creationisme

Bij het creationisme wordt het het scheppingverhaal uit de Bijbel (Genenis) letterlijk genomen. Aan de basis hiervan ligt gebrek aan inzicht, dat dan uitvergroot wordt via het concept maanreligie *.

De volgelingen van Darwin

Groten der aarde hebben volgelingen. Dit is bij wetenschappers niet anders. Drie voorbeelden:

Newton

xxx

Karl Marx

Karl Marx zei ooit "ik ben geen marxist". Marx was bijvoorbeeld vrij sterk milieubewust, wat je van zijn volgelingen niet kan zeggen.

Evolutie versus volgelingen
                 De volgelingen van het creationisme
                 De volgelingen van Darwin